نحوه سرمایه گذاری در املاک تجاری برای سرمایه گذاران کوچک

املاک تجاری (CRE) به دلیل بازده قابل پیش بینی، درآمد غیرفعال و پتانسیل رشد، یک سرمایه گذاری محبوب است. به عنوان یک سرمایه گذاری جایگزین، این حوزه از سرمایه گذاری املاک و مستغلات در حال افزایش است. در حالی که املاک تجاری می تواند سودآور باشد، همه سرمایه گذاری های تجاری یکسان ایجاد نمی شوند. دانستن اینکه چه زمانی در املاک تجاری سرمایه گذاری کنید، در چه مواردی سرمایه گذاری کنید و چگونه در املاک تجاری سرمایه گذاری کنید برای موفقیت یا شکست بسیار مهم است. در این مقاله اطلاعاتی در مورد املاک تجاری برای سرمایه گذاران خرد جمع آوری کرده ایم. 

املاک تجاری معمولاً جایی نیست که سرمایه گذاران یا کارگزاران جدید شغل خود را شروع کنند. اکثر واحد های تجاری برند دارای قیمت بالاتری هستند که می تواند ترسناک باشد. هر چه قیمت واحد بالاتر باشد، پیش پرداخت بیشتر بوده، ممکن است دریافت وام دشوارتر باشد و پول بیشتری در خطر قرار گیرد.

نوع کاربری را انتخاب کنید

انواع مختلفی از کاربری در املاک تجاری وجود دارد. در حالی که املاک تجاری به طور سنتی به پنج دسته تقسیم می‌شوند: صنعتی، اداری، خرده‌فروشی، چند خانواری و هدف خاص، انواع ملک دیگری نیز وجود دارد که باید در نظر گرفته شود، از جمله نگهداری شخصی، پزشکی، مراقبت از سالمندان، زمین و هتل‌ها. عرضه و تقاضا، بازده و سود کلی هر بخش متفاوت است.

سرمایه گذاری های غیرفعال

سرمایه گذار به طور فعال مالکیت یا مدیریت ملک در سرمایه گذاری های غیرفعال املاک و مستغلات را ندارد. بازده ترجیحی سود سهام، تقسیم سهام یا ترکیبی از اینها همه می توانند برای تولید درآمد از طریق سرمایه گذاری غیرفعال استفاده شوند.

در زیر خلاصه ای سریع از روش های متعدد برای سرمایه گذاری غیرفعال در املاک تجاری ارائه شده است. هر نوع سرمایه گذاری غیرفعال در املاک تجاری دارای مزایا و معایبی است، بنابراین قبل از سرمایه گذاری تحقیق کنید.

بازار را بشناسید

یکی از مهم ترین چیزهایی که باید در هنگام سرمایه گذاری در املاک تجاری به خاطر داشت این است که هر بازار منحصر به فرد است. وقتی سرمایه‌گذاری می‌کنید، در یک منطقه جغرافیایی خاص با پویایی عرضه و تقاضا پول می‌گذارید. در سطح کلان، برخی از انواع ملک ممکن است به خوبی کار کنند، اما ممکن است در شهر خود مازاد عرضه پیدا کنید یا برعکس. سرمایه گذاران اغلب در انجام تحقیقات کافی برای تشخیص وجود خطر اشباع بازار شکست می خورند.