جهانی شدن جهان به افراد بیشتری فرصت زندگی و کار در کشورهای مختلف را می دهد. در این زمینه ، ترکیه به دلیل فرصت های شغلی در بخش های مختلف ، یکی از مقصدهای مورد علاقه خارجی ها است. طبق اطلاعات اخیر ، بیش از ۱.۵ میلیون نفر خارجی در ترکیه اقامت دارند. اکثر آنها نیز کار می کنند. خارجیانی که در مرزهای ترکیه زندگی و کار می کنند از حقوق اجتماعی بی شماری برخوردارند ، همانند شهروندان ترکیه.
اجازه کار
کلیه خارجیانی که با مراجعه به مقامات مربوطه اجازه کار دریافت می کنند حق کار در ترکیه را دارند. با این حال ، کار بدون مجوز کاملاً غیرقانونی است. در چنین حالتی ، کارمندان و کارفرمایان آنها می توانند جریمه شوند. همچنین امکان اخراج کارگران غیرقانونی توسط دولت وجود دارد.
امنیت اجتماعی
طبق قانون اساسی ، هر کسی که در ترکیه کار می کند حق تأمین اجتماعی دارد. شامل خارجی ها نیز می شود. فرض کنید بین کشور مبدا کارمند و ترکیه یک قرارداد منعقد شده باشد. در آن صورت ، قوانین طبق آن توافق نامه تنظیم می شوند. حتی در صورت عدم وجود چنین توافقی ، اگر کارمند قرارداد خدمات امضا شده توسط کارفرمای خود داشته باشد ، مطابق قانون کار ترکیه بیمه محسوب می شود. زیرا کارفرمایان باید برای خارجیانی که به طور قانونی در ترکیه کار می کنند بیمه دریافت کنند. بعلاوه ، شهروندان کشورهایی که با ترکیه توافق نامه امضا کرده اند می توانند مشمول بیمه بیکاری شوند.
حداقل دستمزد ، اضافه کار و مرخصی با حقوق
قانون کار درست مانند شهروندان ترکیه از حقوق کارگران خارجی حمایت می کند. حداقل دستمزد خالص ماهانه نمی تواند کمتر از مبلغ (۲.۳۲۴ لیر در سال ۲۰۲۰) تعیین شده به دنبال این قانون باشد. علاوه بر این ، حداکثر زمان کار هفتگی در ترکیه ۴۵ ساعت است. اگر بیش از این باشید ، باید حقوق اضافه کار دریافت کنید. همچنین کارمندان علاوه بر تعطیلات رسمی ، حق مرخصی استحقاقی سالانه را نیز دارند. برای به دست آوردن این حق ، فرد باید حداقل یک سال در همان محل کار کار کرده باشد.
بازنشستگی
افراد خارجی می توانند در ترکیه بازنشسته شوند. با این حال ، برخی از شرایط باید برای این امر تحقق یابد. برای بازنشستگی ، یک کارمند باید حداقل ۵۸ سال سن داشته باشد و ۷۲۰۰ روز حق بیمه پرداخت کند.
مراقبت های بهداشتی
شرایط خاصی برای استفاده یک خارجی از بیمه درمانی عمومی وجود دارد. اول از همه ، او باید اجازه اقامت داشته باشد. همچنین ، وی نباید در کشور دیگری بیمه درمانی داشته باشد. سرانجام ، او باید بیش از یک سال در ترکیه زندگی کند. کسانی که این معیارها را دارند می توانند شخصاً به نزدیکترین مرکز تأمین اجتماعی مراجعه کنند. اعضای خانواده یک فرد خارجی که دارای بیمه درمانی عمومی است نیز ممکن است از آن بهره مند شوند. همسران و کلیه فرزندان زیر ۱۸سال یا تا ۲۵ سال در صورت تحصیل در مقاطع بالاتر از این حق برخوردار هستند. علاوه بر این ، اگر او زندگی خود را تأمین کند ، والدینش می توانند از خدمات بهداشتی رایگان نیز برخوردار شوند.
اصل عدم تبعیض
هرگونه تبعیض بر اساس زبان ، مذهب ، نژاد یا جنسیت در بین کارگران در ترکیه ممنوع است. برابری هم با کنوانسیون های بین المللی و هم با قوانین شهرداری محافظت می شود. هدف تأمین حقوق اساسی و آزادی افراد است.
