روابط آلمان و ترکیه

آلمان و ترکیه موفق به حفظ یک رابطه قوی و قدرتمند شده اند که تقریباً به قرن ۱۸ برمی گردد. پیوند این دو کشور در برابر آزمون زمان بسیار بالا ایستاده است و هنوز یک دارایی قدرتمند ایجاد می کند که در بسیاری از زمینه ها مانند اقتصاد ، نظامی ، فرهنگی و روابط اجتماعی ارزشمند است. این کشورهای قدرتمند در مناطق مربوطه خود با همکاری های خود آینده ای روشن را برای خود و بشر نوید می دهند. آلمان و ترکیه دارای تعدادی از ارزشهای مشترک هستند و مهمترین تأثیر آن این است که بزرگترین اقلیت قومی آلمان ترک هستند. از آنجا که مهمان نوازی بین مردم آلمان و ترکیه فضای کار دوستانه ای برای هر دو کشور ایجاد می کند ، انتظار می رود روابط آلمان و ترکیه به طور مثبت ادامه یابد.

تاریخ

روابط آلمان و ترکیه به قرن ۱۸ ، آغاز پادشاهی پروس برمی گردد. عثمان با داشتن دشمنان و رقبای مشترک ، تشکیل پادشاهی پروس را یک متحد بزرگ برای مبارزه با قدرتهای مرکزی اروپا می دانست که به تنهایی نمی توانست موفق شود. پس از اعلام صلح و دوستی میان پادشاهی پروس و امپراتوری عثمانی در سال ۱۷۹۰، هر دو ملت روابط نظامی خود را با یکدیگر شدت بخشیدند. در زمان عبدالحمید اول ، رابطه پروس با پروس بسیار زیاد بود و بسیاری از محققان ، سیاستمداران ، ژنرال ها برای شکل دادن به زمینه های مربوطه خود از ترکیه بازدید می کردند. این همکاری ها و همکاری ها در بسیاری از زمینه ها منجر به افزایش میزان نفوذ آلمان در آخرین دوره های امپراتوری عثمانی شده است. بسیاری از پیشنهادهای آلمان که شامل ساخت راه آهن گسترده به بغداد بود ، مورد علاقه عثمانی قرار گرفت ، اما انگلیس چنین اقدامی را محکوم کرد به این دلیل که کنترل خود را بر هند تهدید می کند.

به دنبال شروع جنگ جهانی اول ، اتحاد عثمانی و آلمان در ۲ اگوست ۱۹۱۴ تشکیل شد. این اتحاد به منظور حمایت از ارتش شکست خورده عثمانی و همچنین فراهم آوردن دروازه ای امن به سایر جبهه های جنگ برای آلمان ایجاد شد. این پیمان با یک اتحاد نظامی تمام عیار جایگزین شد که امپراتوری عثمانی را به جنگ بزرگ در ژانویه ۱۹۱۵ اعطا کرد. سربازان عثمانی و آلمان در کنار هم در بسیاری از جبهه ها که از اهمیت بالایی برخوردار بودند ، می جنگیدند ، مانند ارتش پنجم که از گالیپولی دفاع می کند و فرماندهی ارتش یلدریم مدافع فلسطین توسط ژنرال های آلمانی انجام می شد. پس از سقوط امپراتوری عثمانی ، جمهوری ترکیه به رهبری مصطفی کمال آتاتورک هدف خود را برای داشتن یک موقعیت صلح آمیز در جهان حفظ کرد و روابط امن و پایدار با آلمان را حفظ کرد. حتی اگر ترکیه بخشی از جنگ جهانی دوم و قدرتهای محور نبود ، ترکیه روابط دوستانه خود را با آلمان تا سال ۱۹۴۴ ادامه داد. تا آن زمان ، عهدنامه دوستی امضا شده در سال ۱۹۴۱ را عهده دار بود و ترکیه یكی از طرفداران برجسته معدن و مواد معدنی آلمان بود. در آن زمان ، با برخی از تجهیزات نظامی اضافی نیز هست.

پس از سقوط آلمان نازی و تقسیم آن به دو دولت ، رابطه بین ترک ها و آلمانی ها به هیچ وجه ترش نبود. بر اساس این پیوند دوستانه ، آلمان مهاجرت گسترده ترکیه را به آلمان در سال ۱۹۶۱ ارتقا داد. آلمان پس از از دست دادن جنگ جهانی دوم با کمبود نیروی کار زیادی روبرو بود و به نیروی کار که ترکیه قادر به تأمین آن بود نیاز داشت. جمهوری فدرال آلمان رسماً کارگران ترک را دعوت کرد تا این نبود نیروی کار را که کارخانه های آلمان در اختیار داشتند پر کند. قدرت صنعتی این کارخانه ها به طور چشمگیری پس از این مهاجرت ها به اقتصاد آلمان دامن زد. خانواده های ترک که در این عمل شرکت داشتند زندگی خود را در آلمان ادامه دادند و در نتیجه جمعیت ترکیه در این کشور افزایش یافت. از امروز ، ترک ها بزرگترین اقلیت قومی آلمان هستند.

روابط مالی

آلمان و ترکیه در طول تاریخ ما رابطه اقتصادی قوی با یکدیگر داشتند و هم اکنون نیز ادامه دارند. سرمایه گذاران ، تولیدکنندگان و غیره در هر دو کشور سالانه کارگران زیادی را به کار می گیرند. بیش از ۴۰۰۰ شرکت آلمانی در ترکیه فعالیت می کنند و تجار ترک بیش از ۲۰۰ هزار نفر را در آلمان استخدام می کنند. چنین پیوندهای محکمی بین این کشورها آلمان را به عنوان شریک شماره یک ترکیه در زمینه های مختلف از جمله تجارت خارجی ، گردشگری ، صنایع دفاعی و صنایع فنی معرفی می کند. آلمان عمدتا ماشین آلات ، کالاهای الکتریکی ، تأمین قطعات و غیره را به ترکیه صادر می کند ، در حالی که ترکیه کالاهای نساجی ، غذا ، چرم ، سبزیجات ، مواد و برخی کالاهای الکترونیکی مشخص را به آلمان صادر می کند.

سالانه بیش از ۳ میلیون گردشگر آلمانی از ترکیه بازدید می کنند و حتی تعداد بی شماری از آلمانی ها هستند که در املاک و مستغلات در ترکیه سرمایه گذاری می کنند. ترکیه به عنوان کانون داوطلب مردم در سراسر آلمان ، همچنان ارزش خود را برای آلمان حفظ می کند. با معاملات غنی گذشته و امیدوار کننده این کشورها ، بدون شک آنها در آینده کمک زیادی به یکدیگر خواهند کرد.